Gurbetimi bitirecek dostu bekliyorum sessizce...

Gurbeti içimde yaşıyorum...

Değişiyorum yavaş yavaş, değiştiriyor  gurbet  beni.

Daha bir kapanıyorum içime.

Karanlıklar, sessiz geceler daha bir hoşuma gidiyor artık...

 Yorgunluğumu, sessizliğimi bozuyorum gecelerde.

Yanaklarım ıslanıyor, akıyor gözyaşlarım damla damla, sessiz soluksuz...

Sessizlik içimdeki çığlıkların patlamasını bekliyor, yüreğimdeki çığlıklarımı paylaşıyorum gecelerle...

 Düşüncelerimle değişiyorum... Tek başına olmanın yalnızlık olmadığını öğretiyor bana gurbet...

Yağmur yağıyor dışarıda, yüreğimi yağmur damlalarıyla yıkıyorum tüm gece boyunca ve süslüyorum günlerimi...

Her güne özlemle, hasretle başlıyorum.

Kendini hissettiren ama bir türlü hissedemediğim sevgilerle boşluğunu dolduruyorum hayatın...

Gurbetin yüreğimde açtığı boşluğun çok zor dolacağını anlıyorum...

Ve yüreğimdeki volkanın patlamasını bekliyorum...

Dostlarımı düşünüyorum...

Gurbetlerin, ayrılıkların olmadığı masum yürekleri hissediyorum.

Gurbetimi bitirecek dostu bekliyorum sessizce...